Warszawski Teatr Tańca

Inspiracją przy powstawaniu spektaklu były tradycyjne teksty i melodie regionu kurpiowskiego.

"Jest to muzyka najpiękniejsza na świecie, a do tego nasza. Nie masz bowiem- drogi Czytelniku- nic piękniejszego nad śpiewający, polski gmin. Jednak określenie "muzyka ludowa" jest w tym wypadku mylące: dominują tu barokowe partytury dworskie i klasztorne, które gmin przejąwszy uznał za swoje. Pomiędzy nimi odnajdujemy motywy niekłamanie ludowe, szlachetnością linii i słodkim ciężarem nie ustępujące dworowi. O tej części polskiej kultury śpiewając opowiadamy" ( źródło www.monodia.pl).

"Kontrasty" to spektakl poruszający wiele zagadnień. Mówi o ludzkich emocjach, pragnieniach i lękach, o aspiracjach i marzeniach człowieka, o karierze i niepohamowanych ambicjach, a także o namiętnościach, manipulacji, cynizmie i egoizmie, o różnych formach podporządkowania i uwikłania, o poczuciu goryczy i bezsilności.

Artyści- tancerze zadają ponownie pytania, jakie ludzkość stawia sobie od wieków tak w sztuce, jak i w filozofii: W świecie jakich wartości żyjemy? Prawdziwych czy tylko pozornych. Czy potrafimy jeszcze obdarowywać się wzajemnie dobrem i miłością? Czy zostaliśmy całkowicie już z tego wyzuci? Jak postrzegana jest inność? Czy "Inny" znaczy "Obcy"?

"Kontrasty" to także refleksja na temat tradycji. Dlaczego dla wielu nie jest już bazą, drogowskazem i najwspanialszą z możliwych inspiracji? Co spowodowało, że tak często ją negujemy i odrzucamy? Czy w naszej codzienności jest jeszcze miejsce dla ideałów?

A może prawdą są słowa jednego z najwybitniejszych współczesnych choreografów- Borisa Ejfmana, który mówi, że: żyjemy jedynie "pozostałościami swoich złudzeń...Jeśli tak, to niech żyje fantazja szaleńca, która pozwala przynajmniej w marzeniach budować świat zgodnie z prawami harmonii, będącymi w stanie przezwyciężyć marazm życia i zachwiać złem, w którym pogrążona jest ludzkość"?

Idea i reżyseria: Aleksandra Dziurosz

Choreografia: praca zespołowa Warszawskiego Teatru Tańca

Muzyka: Aleksandra Bilińska, Stanisław Moryto, muzyka ludowa

Kostiumy: Natalia Roefler- Rejzmund

Scenografia: Magdalena Brzeska

Światło (konsultacje): Prot Jarnuszkiewicz

Â